والدی ازم پرسید؛ چطور بچه‌های با عزت نفس و اعتماد به نفسی رو تربیت کنم!
+ گفتم با ده تا رفتار به شدت ساده و بی‌اندازه اثرگذار.
-گفت چطور یعنی!
+ گفتم؛
۱) گاه و بیگاه بغلش کن و ببوسش.
بذار حس کنه خودش ارزشمند و دوست‌داشتنیه، نه کارها و دستاوردهاش.
۲) در انجام کارها، تاکید کن که می‌تونه انجامش بده (القای بینش).
می‌تونی‌هایی که از تو می‌شنوه، سپری در برابر “تو نمی‌تونی، کار تو نیست و از دست تو که برنمیاد”های بزرگسالیه…
۳) تا جایی که میشه و می‌تونی از مقایسه کردن‌های ساده‌انگارانه، پرآسیب و بیهوده دست بردار.
باطن زندگی بچه خودت رو با ظاهر زندگی بچه دیگری مقایسه نکن. هیچ‌کس از عاقبت کار خبردار نیست.
۴) وقتی بدو بدو با کلی ذوق و شوق میاد سمتت و باهات حرف می‌زنه به حرفاش توجه کن.
بذار حس کنه که وجود داره و شنیده میشه، از همسایه کوچه قبلی‌تون که دیدینش، ساعت‌ها گرم سخن می‌شید کمتر که نیست.
۵) اشتباهاتش رو راحت ببخش و گاهی اجازه بده خراب‌کار باشه.
پناهگاه امنی باش که بتونه راحت تجربیات و خطاهاش رو بیان کنه.
۶) از تهدید و تنبیه فاصله بگیر
(فلان نکنی وای به حالت، برسیم خونه فلفل می‌ریزم دهنت!، دیگه واست خوراکی نمی‌خرم!، دیگه نمیبرمت خونه‌ی). در کوتاه مدت موثر و در بلندمدت شدیدا مخربه.
۷) باهاش بازی کن، کارتون ببین، نقاشی بکش و با هم کیف کنید.
الان که وقتشه انجام بده، با افزایش سن مشغله‌ها هم بیشتر میشه و یه وقتی می‌رسه که حسرت یه بوس و بغلش رو داری.
۸) خوبی‌های کوچیکش رو بزرگ و بدی‌هاش رو گذرا و قابل اصلاح نشون بده.
۹) حداقل هر دو سه شب یه بار واسش قصه بگو، نمی‌دونی تو رابطه‌تون چه طوفانی به پا می‌کنه!.
و در نهایت؛ لطفا لطفا همسر همراهی باشید و از دو یا چند تربیته کردن بچه فاصله بگیرید، به نفع هیچ‌کس نیست.
بدون دیدگاه